POLANICA-ZDRÓJ BIKE MARATON

Po tradycyjnie płynnym wprowadzeniu w atmosferę górskiego ścigania w Miękini k. Wrocławia przyszła pora by wspiąć się na kolejny szczebel drabiny trudności. Padło na Polanicę, lubianą wśród kolarzy bazę wypadową, która oprócz siłowych szutrowych podjazdów oferuje również przedsmak prawidziwie „Pure MTB” emocji. Takiej okazji nie mogliśmy przegapić, więc na starcie pojawiliśmy się w szerokim składzie i w skąpanym słońcem Parku Zdrojowym spokojni o swoje możliwości oczekiwaliśmy na wystrzał pistoletu startowego. Początkowe metry, inaczej niż jesteśmy do tego przyzwyczajeni, pokonaliśmy za samochodem bezpieczeństwa dzięki grawitacji, ale po honorowym przejeździe przez polanickie centrum bardzo szybko wróciliśmy na znany z ubiegłych lat długi podjazd. Choć początkowo asfaltowy, dzięki zauważalnemu nachyleniu w stawce dokonała się znacząca selekcja, a w teren wjeżdżaliśmy wypracowanej już, a nie przypadkowej, jak to często ma miejsce podczas wielkopolskich gonitw, pozycji. Rzeczywiście, rzut oka na międzyczasy potwierdza jak duży spokój w peletonie zapewnia takie poprowadzenie trasy, miejsca naszych zawodników między poszczególnymi punktami pomiarowymi wahały się bardzo nieznacznie i wraz z upływem czasu prawie wyłącznie na naszą korzyść. 
Profile tras MEGA i GIGA były bardzo klarowne, po opisanym już pierwszym i najdłuższym zarazem podjeździe pole do popisu dawały interwałowe, miejscami interesujące odcinki złożone na przemian z wąskich, szybkich singli i wydatnie testujących wydolność szerokich szutrów. Długodystansowcy środkową sekcję musieli pokonać dwukrotnie, ale zamiast do narzekań, była to raczej przyczyna stu trzydziestu trzech uśmiechów na twarzach finisherów. Dystans MINI w Polanicy należy do najtrudniejszych w całym cyklu i choć żadnego z naszych reprezentantów nie skusił ten godzinny sprint, wszyscy mieliśmy przyjemność pokonać ostatnie przed metą, najeżone technicznymi rodzynkami zjazdy Żółtym Szlakiem Rowerowym. 
Z jakim rezultatem te wszystkie wysiłki? – zapytacie. Otóż MEGA stało się udziałem walecznego Przema do spółki z Jarkiem, po raz kolejny udowodnili jak wielka determinacja drzemie w ich umysłach i jak wielką radość potrafi sprawić każdy, choćby najcięższy kilometr pokonany w siodle. Marek to nasza broń specjalna, która i tym razem dała się we znaki rywalom, nie dając za wygraną aż do ostatnich metrów uplasował się w pierwszej dziesiątce klasyfikacji M3. GIGA natomiast to dobry występ trzech najmłodszych członków Colex Racing Team. Tomek Zozuliński uskrzydlony udanym występem za granicą pokazał bogaty repertuar kolarskich umiejętności, co pozwoliło mu zająć jedno z wyższych wśród ostatnimi czasy zdobytych miejsc, bo 5 w M2. Wojtek, co doskonale wiemy, ma nieprzeciętne możliwości i świetne parametry, co z całą pewnością ujawni się w świetle chwały w poważniejszych górach, czyli już całkiem niedługo – Polanica to zgodnie z planem zaledwie pierwszy rozdział sezonu. Tomek Czerniak postawił na spokojny początek i swoich rywali dogonił dopiero w drugiej części wyścigu, a pierwsze miejsce w M2 zapewnił sobie po ciężkiej walce jeszcze przed ostatnimi zjazdami zajmując przy tym 6 pozycję OPEN.